(ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ)
Η υπέρταση είναι χρόνια πάθηση, και κατά κανόνα, οι ασθενείς λαμβάνουν τα φάρμακα για την αντιμετώπισή της εφ΄ όρου ζωής. Συνεπώς, αποτελούν πεδίο έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των φαρμακευτικών εταιρειών. Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός τους αυξήθηκε αλματωδώς. Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι παρά την μεγάλη αύξηση του αριθμού των φαρμάκων, δεν παρατηρήθηκε και ανάλογη αύξηση στην αποτελεσματικότητα της αντιμετώπισης της υπέρτασης, που με την συνήθη αγωγή αυξήθηκε μόλις 7% σε 10 χρόνια (από 27% σε 34%).
Σήμερα ο αριθμός των αντιυπερτασικών φαρμάκων υπερβαίνει πιθανώς τις 200 ονομασίες. Το ερώτημα είναι προφανές: ποιο φάρμακο πρέπει να δοθεί στον ασθενή;
Η απάντηση θα ήταν και αυτή προφανής: οποιοδήποτε, αφού όλα έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά στην μείωση της αρτηριακής πίεσης σε πολλές κλινικές μελέτες. Συνεπώς, είναι στην απλή ευχέρεια του ιατρού να επιλέξει οποιοδήποτε.
Όμως, είναι προφανές και το ότι δεν είναι αποτελεσματικά σε όλους. Στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι αποτελεσματικά στην μείωση της πίεσης μόνο στο 1/3 των υπερτασικών. Για να ξεπεραστεί το πρόβλημα δημιουργήθηκαν συνδυασμοί φαρμάκων, άρχισαν να συνυπολογίζονται και διάφορες παθήσεις ή συμπτώματα για την επιλογή των φαρμάκων, δημιουργήθηκαν οδηγίες από ιατρικές εταιρείες,…….
Το πρόβλημα όμως παραμένει, και η ιατρική αντιμετώπιση ήταν σε αδιέξοδο.
Η λύση: αντί της τυχαίας επιλογής, η επιλογή να γίνεται εξατομικευμένα, δηλαδή «το κατάλληλο φάρμακο για τον κατάλληλο ασθενή». Αυτό ακριβώς είναι που έδωσε η ρεοκαρδιογραφική εξέταση (ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ
ΜΕΛΕΤΗ) στην αντιμετώπιση της υπέρτασης.
Τα γεγονότα:
1. Η αρτηριακή υπέρταση είναι αιμοδυναμική διαταραχή, δηλαδή διαταραχή των μηχανισμών της κεντρικής κυκλοφορίας του αίματος, και οφείλεται είτε σε αύξηση του όγκου του αίματος λόγω κατακράτησης υγρών, είτε/και σε αύξηση της καρδιακής συσταλτικότητας, είτε/και σε αγγειοσύσπαση, είτε/και σε παθολογική αύξηση της καρδιακής συχνότητας (παλμών).
2. Όλα τα αντιπερτασικά φάρμακα δρουν μέσω αυτών των συγκεκριμένων μηχανισμών:
- τα διουρητικά μειώνοντας τον όγκο του αίματος
- οι β-αναστολείς και άλλα φάρμακα, μειώνοντας την καρδιακή συσταλτικότητα και τους παλμούς
- τα αγγειοδιασταλτικά, μειώνοντας την αγγειοσύσπαση.
Ερώτημα: όταν δεν γνωρίζουμε την/τις αιτίες, η τυχαία επιλογή έχει πολύ μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Το ερώτημα είναι η προφανής απάντηση στο χαμηλό ποσοστό ρύθμισης της αρτηριακής πίεσης στον πληθυσμό.
3. Η ρεοκαρδιογραφία μετρά όλες τις παραμέτρους που οδηγούν στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης: και τον όγκο των υγρών, και την καρδιακή συσταλτικότητα, και την ύπαρξη αγγειοσύσπασης, και την παθολογική αύξηση των παλμών. Συνεπώς, το ερώτημα «ποιο απ΄ όλα» έχει βρει την λύση του εδώ και χρόνια.
Γιατί τότε η ρεοκαρδιογραφική εξέταση, που είναι εγκεκριμένη και καταταγμένη σαν απαραίτητη ιατρική εξέταση, που πολλές έρευνες έχουν δείξει θεαματικά αποτελέσματα, που είναι αναίμακτη, ανώδυνη, οικονομική και χωρίς καμία παρενέργεια, δεν γίνεται από όλους τους γιατρούς, σε όλους τους υπερτασικούς πριν την επιλογή των φαρμάκων;
Υπάρχουν πολλές αιτίες. Η κυριότερη, γιατί αλλάζει τα καθιερωμένα επί πολλά έτη. Επιπλέον, απαιτεί εκμάθηση και χρηματική επένδυση. Επίσης, στην χώρα μας δεν καλύπτεται το κόστος της από τα ασφαλιστικά ταμεία.